W marcu 1945 roku, w ruinach domu przy ulicy Marszałkowskiej 119 Mieczysław Fogg otworzył pierwszą kawiarnię w wyzwolonej Warszawie. Śpiewał w niej hymny tych, którzy ocaleli: Piosenkę o mojej Warszawie, Ukochana ja wrócę.

Gdy ruinę zaczęto rozbierać Mieczysław Fogg założył własną wytwórnię płytową. Tłocznia mieściła się przy ulicy Grójeckiej a studia przy Koszykowej 69.

W tym budynku Państwo Foggowie, Irena, Mieczysław i syn Andrzej zamieszkali już przed wojną. Przeprowadzili się na Koszykową z Placu Trzech Krzyży. Zamieszkali w eleganckiej dzielnicy, przy skrzyżowaniu Koszykowej z Piusa IX. Niedaleko Politechniki Warszawskiej, na której studiować miał syn Andrzej.

Rodzina Foggów mieszkała przy Koszykowej 69 przez całą okupację. W tym mieszkaniu przechowywano uciekinierów z Getta. Rodzinę kompozytora, szefa orkiestry z wytwórni Syrena Elektro, Ivo Wesbiego. W bramie tego domu Mieczysław Fogg i ówczesny gospodarz domu pan Wacław znaleźli ukrywającego się przed goniącymi go bojówkarzami Hitler Jugen Henryka Zalzmanna. Ukryli go i tak jak rodzina Webich przeżył wojnę. W dniach  poprzedzających wybuch Powstania Warszawskiego. Irena wraz z małym Andrzejem zostali wysłani do podwarszawskich Prac Dużych. Mieczysław brał udział W Powstaniu. Na swoją prośbę, wraz z akordeonistą śpiewał w szpitalach polowych, na barykadach. Podnosił na duchu, dodawał wiary. Dał 104 koncerty. Został odznaczony najwyższym odznaczeniem bojowym dla cywilnych bohaterów wojennych.

Po Powstaniu wyszedł z Warszawy.

Dołączył do rodziny we wsi Prace Duże. W pobliskim Tarczynie spotkał Mirę Zimińską i jeje męża Tadeusz Sygietyńskiego, których przygarnął do swojego domu.  W pobliskim Złotokosie, gdzie podziewali się uchodźcy z Warszawy otworzył Kawiarnię. Tadeusz Sygietyński właśnie w tamtej okolicy rozpoczął słuchanie piosenek ludowych co przerodziło się w zamysł założenia Zespołu Pieśni i Tańca Mazowsze.

Mieczysław Fogg wrócił do Warszawy 19 stycznia 1945 roku. Budynek na Koszykowej ocalał. Mieszkanie zostało splądrowane. Ocalało pianino.

Po zamknięciu kawiarni Café Fogg Mieczysław Fogg wróci do przed wojną planowanego założenia Wytwórni Płytowej. Nazwał ją Fogg Record. Znak firmy zaprojektował jeden z przyjaciół. Czcionkę nazwy wybrano podobną do kroju liter marki ulubionego samochodu Mieczysława Fogga—Forda.

Mieczysław Fogg był zapalonym automobilistą. Brał udział w ulicznych wyścigach samochodów w Warszawie w latach dwudziestych XX wieku. Po odniesieniu ran w pierwszym okresie Wojny 1920 Roku (w której był ochotnikiem) przeniesiony został do wojsk samochodowych, gdzie był kierowcą a potem  instruktorem.

 

Koszykowa 69

Wytwórnia Fogg Record nagrywala piosenki w wykonaniu samego Mistrza ale nie tylko. Orkiestra Wytwórni Fogg Record pod dyrekcją Zygminta Kabalewskiego nagrywała utwory taneczne i transkrypcje muzyki ludowej. Nagrywał Zespół Związku Harcerstwa Polskiego. Bajki czytał sam Ludwik Solski.

Syn Mieczysawa, Andrzej po ukończeniu Liceum imienia Stefana Batorego podjął studia na Politechnice Warszawskiej na wydziale Elektrycznym, kończąc ze spacjalnością inżyniera elektroakustyki. Podjęcie studiów niedługo po wojnie było możliwe ponieważ część edukacji licealnej Andrzej Fogg przyjął w czasie okupacji na nielegalnych zajęciach liceum Batorego, które odbywały się w mieszkaniu Foggów przy Koszykowej 69. Zajęcia odbywały się w niedużych grupach i nazywano je „Kompletami”.

Wykształcenie Politechniczne Andrzeja Fogga mialo go predystynować do prowdzenia Wytwórni Fogg Record.

W spartańskich warunkach obydwaj Ojciec i Syn prowdzili również dystrybucję płyt, zdobywali materiał do tloczenia nowych. Wykorzystywano do tego celu przemielone płyty pozostale po okupantach.

Produkowano płyty zgodnie z ówczesnym standardem, drobnorowkowe, do pategonów z obrotami 78 obrotów na minutę. Gramofony, z piezoelektryczną wkładką miały się pokazać trochę później. Wytwórnia Fogg Record nie doczekała tych czasów. W 1953 roku ówczesne Ministerstwo Kultury zakazało działalności prywatnej wytworni płyt gramofonowych.

Część aparatury wykorzystała powstająca wówczas koncesjonowana i politycznie poprawna  wytwórnia VeriTon.

Andrzej Fogg podjął pracę w Polskich Nagraniach, gdzie pozostał przez 15 lat. Był głównym technologiem wytwórni. Zdobytą wiedzę i nie spożytkowane w Fogg Record doświadczenie opisał w książce będącej przez lata podręcznikiem akademickim: Gramofony.